Birinci Dünya Savaşı’nın arifesinde Sarıpınar kasabasının başında Kaymakam Halil Hilmi Bey vardır. Halil Hilmi ne kasabasında yaşanan yoksulluğun ne de etrafını kuşatan dalkavukların farkındadır. Karaborsa ve rüşvetle geçinen kasaba eşrafı kaymakamı da yanlarına çekmek için bir konakta gece âlemi düzenlerler. Âlem sırasında kasabada nam salmış Naciye isimli hayat kadını oynarken konak sallanmaya başlar. Naciye’den ve içkiden etkilenen konuklar deprem olduğunu düşünüp kaçışırken birbirlerini yaralarlar. Ertesi sabah âleme katılan isimlerden bazıları deprem olduğunu İstanbul’a haber verirler. Ancak geceye katılanlar dışında kimse depremi duymamıştır. Kaymakam kasabayı gezince evlerin yıkılmış olduğunu görür. Ancak bu yıkımın sebebi deprem değildir.

Türkiye sinemasında kuir arzuya nasıl yer verildiğini ve uygulanan sansürü gözler önüne seriyor. Atıf Yılmaz’ın 1985 yapımı “Dul Bir Kadın” ve 1987 tarihli “Kadının Adı Yok” filmleri ile Yavuz Özkan’ın 1992’de çektiği “İki Kadın” filminin incelendiği belgeselde, bu üç filmin kuir’i konu edinen örneklerinden mi yoksa utangaç bir örnek mi olduğu sorusu tartışılıyor. Belgeselde ayrıca 1980’lerdeki kadın filmlerindeki karakterler arasındaki ilişkinin nasıl ele alındığı inceleniyor.